Samoobsługowe Muzeum to przestrzeń znajdująca się na II poziomie Muzeum Współczesnego Wrocław. Instalacje powstające w tej przestrzeni są dedykowane interakcji z widzem. Dotychczasowe realizacje interaktywnych instalacji pod nazwą Samoobsługowego Muzeum tworzone były przez artystkę Patrycję Mastej (8 edycji), od roku 2014 kuratorowane przez Magdalenę Skowrońską.  Ilość osób korzystających dotychczas z zabawy panoramami przerosła prognozy pomysłodawców (instalacja jest bezpłatnie dostępna dla wszystkich osób wchodzących do MWW, w tym dzieci z podwórek, gości  kawiarni). Przestrzeń 2 pietra jest wykorzystywana podczas wszystkich warsztatów, oprowadzań oraz bezpłatnie udostępniana dla indywidualnych zwiedzających. Miejsce to zwalnia widzów z wskazanej na terenie muzeum powściągliwości ekspresyjnej, przez co cieszy się ogromną popularnością zarówno u najmłodszych, jak i u starszych odbiorców. Doskonale odpowiada także na potrzeby uczestnictwa w kulturze osób niepełnosprawnych intelektualnie i ruchowo. Odsłona Samoobsługowego Muzeum z 2015 roku noszącą nazwę “W Ziemi“ była interaktywną instalacją wprowadzającą nasze ciała w wielozmysłowe doświadczenie graniczne, aktywujące do odkrywania właściwości naszej percepcji na nowo w ciemnościach za pomocą przygotowanych atrakcji (ruchomego dotykowego obrazu, zapachów, rozbudzających wyobraźnię opowieści, interaktywnego dźwięku). W roku 2016 odbiorcy bawili się instalacją "Pikseloza", tworząc niezwykle kolorowy obraz z małych,
powtarzalnych elementów.
 
Planując program MWW pracownicy kierują się przede wszystkim rozwijaniem postaw wobec sztuki oraz tworzeniem przyjaznych warunków do uczestnictwa w kulturze. Mając to na uwadze i otwierając kolejne odsłony interaktywnej instalacji w przestrzeni SM, starają się dotrzeć do bardzo szerokiego grona odbiorców zróżnicowanego zarówno wiekowo, jak i społecznie: od najmłodszych widzów przez osoby zagrożone wykluczeniem społecznym, aż po kreatywne środowiska kulturo- i opiniotwórcze. Pracując z tymi wszystkimi ludźmi stawiamy na rozwijanie przyrodzonej każdemu człowiekowi intuicji i wyobraźni. Bez nich przecież nie ma sztuki. Dominująca w SM poetyka zabawy daje widzowi poczucie odkrywania świata na własną rękę, w sposób jaki sam intuicyjnie wybrał. W tym sensie instalacja SM wysuwa bawiącego się nią na pierwszy plan. To on decyduje o tym, co się wydarzy w jej wnętrzu. Tym bawiącym się może być każdy, kto znajdzie w sobie odrobinę dziecięcej wrażliwości i chęć do zabawy. To przede wszystkim miejsce, gdzie widz na chwilę może zapomnieć o rzeczywistości i obowiązujących w muzeum zasadach. Wszystkiego może tu dotknąć, może głośno się śmiać, turlać, tańczyć (“Uzewnętrzniacz”), zrelaksować się lub zasnąć (jak w przypadku “W Ziemi” 2015/16). Zwiedzający mają także możliwość aktywnego współtworzenia tego, co inni widzowie po nich zastaną we wnętrzu SM. Skomponowanie tymczasowego dzieła sztuki nie wymaga specjalnych umiejętności. Wystarczy jedynie odrobina wyobraźni i chęć zabawy. Tego zwiedzającym zupełnie nie brakuje. Jednym z zadań SM jest rozwijanie wrażliwości widzów na doświadczanie sztuki prezentowanej na pozostałych piętrach muzeum. “Korzystając” z SM zwiedzający są w stanie w bardziej otwarty i spontaniczny sposób reagować na sztukę współczesną, która często wymaga od nich zaangażowania i namysłu, a nie jedynie podziwiania.
 
Dokumentację zdjęciową z wszystkich edycji można znaleźć tutaj...

Polecam także także aplikacje interaktywne, które umożliwiają przeniesienie idei SM do sieci.

 

Opracowałem na podstawie materiałów otrzymanych z Muzeum Współczesnego Wrocław.